23 Kasım 2010 Salı

galibaaa...

insanların yalnızlıklrı çok ilgimi çekiyor şu sıralar..kalabalıkların içinde hapsolmuş insanların aslında ne kadar yalnız ve arayış içinde olduğunun farkına varıyorum..yapmacık davranışlarımız maskeli yüzlerimizin altında ne kızgınlıklar ne sitemler ne üzüntüler yatıyo belkide ama her zaman hayatın bize sunduğu yada bizim seçtiğimiz maskelerle,rollerle devam ediyoruz hayata.Herşeyi bir süzgeçten geçirip öyle dahil oluyoruz insanların arasına,hayatına...belki olması gereken bizden beklenen toplumda kabul görülen bu ama fazla kontrol manyağı insanlar olmuyormuyuz bunun yüzünden ?

2 yorum:

  1. kırılmaların cümle alemi sebeb olsa buna gerekçe. onarmak ve tamir etmeyi göze alamayıp, olduğu gibi bir kenara bıraktığımız hayatlar.
    ve istemedende olsa herbirimiz kontrol manyağı olup çıkıyoruz. bu hayatlardan tekrar tekrar biri olmamak için.

    YanıtlaSil
  2. kontrol manyaklığını kontrolsüzlüğe tercih ederim. ama mümkünse tabi ikisini de almim.

    YanıtlaSil